Başın genel yapısı, ırksal ve etnik kökene bağlı olarak aile büyüklerinin kafa yapısına benzeyecek şekilde bebeklik döneminde kafatası kemikleri ile şekillenmektedir. Yenidoğanda baş çevresi ortalama olarak 35 cm’dir. Beyin ve vücut gelişimi ile birlikte baş çevresinin ölçüsü artar; bir yaşına geldiğinde baş çevresi ölçüsü 47 cm’e kadar ulaşabilir. Bebeklik döneminde büyümesi ve yapılanması devam eden başın şekli, kafatası kemikleri üzerine etki eden kuvvetler tarafından belirlenir. Bu kuvvetler, beynin gelişimine bağlı içeriden itmesi (beyin büyümesi), dışarıdan etki eden çeşitli kas gruplarının çekmesi ve dış basınçlardır. Bebeklerin kafa şekillerinde yukarıda tanımlandığı gibi simetri bozuklukları görülebilmektedir. Çoğunlukla doğumdan kısa bir süre sonra ya da ilk birkaç ayda kendini belli eden başın şekilsel problemleri, nedenlerine göre tanımlanmıştır.

• Pozisyonel plagiyosefali: Düz kafa sendromu olarak da bilinen bu durum, uyku sırasında bebeğin başının arkasına uzun süreli dış basınç uygulanması sonucu oluşan deformasyonel baş şeklini tanımlamaktadır. Başın arkasında veya yanlarında fark edilir bir düzlük gelişmektedir. 1990'larda Amerikan Pediatri Derneği'nin Sırt Üstü Uyutma kampanyasının başlatılmasından bu yana ani bebek ölümü sendromunda önemli bir azalma görülürken pozisyonel plagiyosefalinin yaygınlığı artmıştır. Nörogelişimsel bir problem olamamakla birlikte öncelikle estetik bir patoloji olarak ortaya çıkmaktadır. Bebeklerin sırt üstü yatırılması ancak sık baş pozisyonunun değiştirilmesi önerilmektedir.

• Kaslardan kaynaklanan baş şekil düzensizlikleri; baş kemiklerine dışarıdan etki gösteren kas grupları başı sola sağa çeviren "sternocleidomastoid kasları" ve boyun kaslarıdır. Sternocleidomastoid kasları sağ ve solda kulağın arkasından başlayarak öndeki köprücük kemiği ve göğüs kemiğine uzanmaktadır. Boyun kasları ise sırttan başlayarak başın arkasının yaklaşık yarısına kadar uzanarak kemiklere bağlanır. Bu kasların eşit ve dengeli kullanımı baş kemiklerinin dengeli kalıplanmasını sağlamaktadır. Tortikolis gibi sternocleidomastoid kas problemlerinde başın bir tarafa çevirilmesinde zorluk yaşandığı için karşı tarafa doğru uyuma tercih edilerek baş bir tarafa doğru eğilmektedir. Bu problemlerde plagiyosefali olarak tanımlanmakta ve bazı olgularda yüz asimetrisine neden olabilmektedir. Boyun kas problemleri başın arkasında düzleşme olarak görülür. Bu kısa kafa, brakisefali olarak tanımlanır. Brakisefali asimetriler gösterebilir, asimetrik brakisefali olarak adlandırılır.

• Kraniosinostoz: Bebeklerin kafasındaki kemiklerin erken zamanda kapanmasıyla oluşan kafatası şekil bozukluklarına “kraniosinostoz” adı verilmektedir. Kraniosinostoz, beynin büyümesini engelleyerek gelişim problemlerine ve fonksiyon kayıplarına yol açabilmektedir. Bu tablonun erken dönemde fark edilerek gerekli müdahalelerin yapılması, çocuğun zihinsel gelişimi açısından büyük önem taşımaktadır. Bu, kafatası kemikleri arasındaki dikişlerin (eklemlerin) erken kapanması durumudur. Kraniosinostozlar oldukça nadir olmakla birlikte bazı sendromların parçası olabilmektedir; Apert sendromu, Crouzon sendromu, Pfeiffer sendromu ve Saethre-Chotzen sendromu gibi.

Baş şeklinin değerlendirilmesi ve şeklinin belirlenmesi, yüz estetik analizlerinde ilk adımlarımızdan birisidir. Burada, yüzün estetiğini etkileyen başın normal dışı, estetik olmayan verileri belirlenmektedir. Ancak burada ilk bilmemiz gereken normal tanımıdır. Normal olarak kabul edilen etnik, ırksal ve cinsiyet farklılıklarına göre daha önce yapılmış çalışmalardan çıkarılan genel olarak saptanan değerlerdir. Aşağıdaki resimde olduğu gibi, bu değerlerin dışındaki belirgin sapmalar anormal olarak kabul edilmektedir.

Baş tipinin belirlenmesinde “Baş-Cephalic İndeks” (BI-CI) kullanılmaktadır. Baş indeksi, başın genişliği ile başın uzunluğu arasındaki oranın 100 ile çarpılması ile elde edilmektedir. Baş indeksinin bulunmasında kullanılan anatomik noktalar;

• Eurion (Eu ′ ): başın sağ-sol temporo-parietal alanında yumuşak dokunun oluşturduğu en dış noktalardır.
• Glabella (G ′ ): Yüzün ortasında kaş arasında yumuşak dokunun en önde olduğu noktadır
• Opisthocranion (Op): glabella, G′ hizasında başı en arka noktasıdır.

Bu ölçüm değerlerinden yola çıkarak temel baş tipleri belirlenmektedir.

• Dolichocephalic; uzun – dar baş tipi
• Mesocephalic; normal yada ortalama baş tipi
• Brachycephalic; kısa – geniş baş tipi gibi

Baş indeksi cinsiyete, yaşa ve ırklara göre değişmektedir. Örneğin, Uzak Doğu ırklarında kısa-geniş baş tipi görülürken, Afrika ırklarında ise uzun-dar baş tipi gözlenmektedir.

Baş çevresi; glabela ve opisthocranion hizasında başın çevresinin ölçümünü tanımlamaktadır. Uzak Doğu ırklarında baş çevresi düşük ölçülürken, Batı ırklarında ve Afrika ırklarında yüksek ölçülmektedir.

Aşağıdaki tabloda kadın erkek arasındaki cinsiyet farkları ve baş tipi tanımlamaları özetlenmiştir.