Tedavi şeklinin seçimi, tümörün büyüklüğü, yerleşimi, yaşamsal yapıları istila edip etmediği, histopatolojisi, hastanın yaşı, genel durumu, kozmetik kaygıları ve hasta tercihi gibi birçok faktöre göre değişir. Farklı yaklaşımlar olmasına rağmen, en önemli tedavi seçeneği cerrahi eksizyon ve sonrasında oluşan defektin onarılmasıdır. Temel amaç, en az nüks (rekürrens) ve morbidite ile en düşük maliyetle tümörü tamamen çıkarmaktır.

Cerrahi ve Yıkıcı Tedaviler

1. Cerrahi Eksizyon

• Tanım: Cerrahlar tarafından tümör tedavisi için en sık kullanılan ve en etkili yöntemdir. Tümörü uygun güvenlik sınırlarıyla çıkarmayı hedefler.

2. Mohs Mikrografik Cerrahisi

• Tanım: Tümörün katman katman çıkarılıp, her katmanın ameliyat sırasında mikroskop altında incelenmesi tekniğidir. Bu yöntem, en az doku kaybı ile en yüksek kür oranını sağlar.

3. Küretaj ve Elektrodesikasyon

• Uygulama: Cerrahi olmayan branş hekimlerince $\text{BHK}$ tedavisinde en sık kullanılan yöntemdir.

• Prosedür: Lokal anestezi altında, lezyon, taban ve cerrahi sınırlar dâhil olmak üzere geniş bir küretle kazınır. Ardından, kalan dokuyu $(\text{1-2 mm})$ yakmak için elektrodesikasyon kullanılır. Bu işlem tekrarlanır ve yara ikincil iyileşmeye (sekonder) bırakılır.

4. Kriyoterapi (Sıvı Nitrojen)

• Avantajları: $\text{BHK}$ ve $\text{YEHK}$ tedavisinde kanamanın olmaması ve oluşan izin (skar) az olması gibi avantajları vardır.

• Dezavantajları: Patolojik inceleme için örnek alınamaz, iyileşme haftalar sürebilir ve başarı oranı müdahaleyi yapana bağlıdır.

• Başarı Oranı: Lezyon sınırları görünen sınırların $\text{4}$ ila $\text{6 mm}$ ötesine kadar dondurulmalıdır. Morfeaform, infiltratif ve nüks eden lezyonların kür oranları daha düşüktür. $\text{YEHK}$'da başarı, $\text{BHK}$'ya göre daha düşüktür.

Diğer Tedavi Seçenekleri

1. Lazer Tedavileri

• CO2​ Lazer: Lezyonun cerrahi eksizyonunda kesme ve koterize etme veya lokal yıkım sağlamak amacıyla kullanılabilir.

• Neodymium-YAG Lazer: Derinin daha derin tabakaları tarafından absorbe edildiği için daha faydalı olduğu savunulmuştur.

2. Topikal ve Sistemik İlaçlar

• Topikal Kemoterapi ($\text{5}$-Florourasil ($\text{5-FU}$)): Lokal sitotoksik bir ajan olarak etki eder. Büyük lezyonlarda regresyon sağlasa da, esas olarak bazal hücreli nevüs sendromu hastalarında prekanseröz lezyonların tedavisi ve profilaksisi için daha uygundur.

• Retinoidler (Topikal ve Oral): Epitelden kaynaklanan tümör hücrelerinde farklılaşmayı uyararak solar keratoz ve erken $\text{BHK}$'lerin insidansını azaltır. Tümör regresyonu sağladığı, ancak tam kür sağlamadığı görülmüştür. Hastalığa yatkınlığı olanlarda daha uygundur.

• İntralezyonel İnterferon alfa $\text{2b}$: Üç hafta boyunca günde $\text{3}$ defa $\text{1.5}$ milyon $\text{IU}$ uygulanmasıyla yüzde $\text{85}$ başarı ve mükemmel kozmetik sonuçlar elde edilmiştir.

3. Fotodinamik Tedavi ($\text{FDT}$)

• Mekanizma: Bazal hücrelerin, ışığa duyarlı hale getiren ajanları (örneğin hemaotporfirin veya delta aminolevulinik asit) diğer hücrelere kıyasla daha yüksek oranda almasına dayanır. Uygulanan monokromatik ışık, selektif olarak tümör hücrelerini öldürür.

• Dezavantaj: Hastaların haftalarca fotosensitif (ışığa aşırı duyarlı) kalmalarıdır.

4. Radyoterapi

• Uygulama: Cerrahi seçeneğin uygun olmadığı veya cerrahi olarak çıkarılamayan durumlarda, özellikle ileri yaş hastalarda veya kozmetik kaygıların yüksek olduğu bölgelerde kullanılabilir.

5. Lenf Bezlerinin Alınması (Lenf Nodu Diseksiyonu)

• Uygulama: Tümörün lenf bezlerine yayıldığı ($\text{metastaz}$ yaptığı) doğrulandığında veya yüksek riskli durumlarda cerrahi tedaviye ek olarak yapılır.