Non-gonokoksik uretritin en sık etkeni (%23-55) Clamidya Trachomatis (D-K serotipleri)’dir. Klamidyal olmayan non-gonokoksik uretritin etkenleri ise; genital mikoplazmalar (ureaplasma urealyticum, mycoplasma genitalium, mycoplasma hominis), trikomonas vaginalis ve virüsler (Herpes Simpleks virüs, Adenovirus, Epstein Barr virüs)’dir. M. genitalium enfeksiyonu genellikle C.Trachomatis ile ko-enfeksiyon şeklinde görülür ve erkeklerde uretritin gittikçe artan oranda önemli etkenlerinden biri olduğu tespit edilmiştir. 

Gelişmekte olan ülkelerde düşük sosyoekonomik durumda ve kötü hijyen koşullarında yaşayan sünnetsiz erkeklerde daha sık görülür. Belirti vermeyen yaraları ve birden çok cinsel eşi olan kadınlar önemli kaynaklardır. HIV’ın (AIDS) heteroseksüel yolla yayılımını kolaylaştırır. Hemophilus ducreyi adlı bakterinin etken olduğu hastalık zemini kızarık ufak kabarık bir lezyon olarak kendini gösterir. Lezyonun etrafı kırmızı bir halka ile çevrilidir, yumuşak tabanlı bir delik ile nekrotik bir ülser şeklindedir. Lezyon aşırı hassastır ve lezyonların %50′sinde iltihabi lenf bezi şişliği (bubo) vardır. Bunun değişim göstererek sonunda ağrılı sert olmayan bir zeminde gri ölü bir zarı olan çevresi şiş yaralar halini alır. Genellikle 1-3 adet yara olur. Ağrılı idrar, vajinal akıntı ya da kanama, kasıklarda şişkinlik, meme ve parmaklarda da tutulum görülebilir.

Bulaşma sonrası inkübasyon periyodu Clamidya trachomatis’in 1-3 haftadır. Hasta çoğu kez sabah idrarından önce gelen bir iki damla akıntıdan bahseder. Üretral akıntı az, mukoid veya şeffaftır. Bazen akıntı olmayabilir ve hasta idrara yaparken yanma veya uretral kaşıntı şikayeti ile gelebilir. Ayrıca penil irritasyon hissi ve uretral konfor bozukluğuna sebep olabilir. Gonokoksik uretritin tersine non-gonokoksik uretrit sosyoekonomik düzeyi yüksek olan erkeklerde daha fazla görülür. Son yıllarda kadınlarda erkeklere oranla 3 kat fazla görülmektedir.

Ağrılı kasık lenf bezi şişliği de tipiktir. Tek taraflı yada çift taraflı olabilir. İlerleyip fluktuasyon(dalgalanma) veren abse haline gelirler (bubo).

Gram boyama, mikroskobik inceleme, kültür, NAAT (PCR, real time PCR, multipleks PCR, DNA chip assay, DNA Microarray, Transcription Mediated Amplification (TMA), Strand Displacement Amplification (SDA), Ligase Chain Reaction (LCR), Loop-mediated isothermal amplification (LAMP)) kullanılabilecek yöntemlerdir. Uretradan alınan örnekten gram boyaması yapılarak mikroskopta bol polimorf lökositlerin görülmesi (her sahada 5 veya daha fazla PNL) ve bunların içinde ve dışında, gram negatif (kırmızı-mor renkte) gonokokların görülmemesi NGU tanısını düşündürür. İdrar örneği ve üretral sürüntü örneklerinden kültür, ELISA, PCR ile tanı konulabilir. 

Oral azitromisin 1 gr , tek doz veya doksisiklin 100 mg, 2x1, 7 gün verilebilir. Alternatif tedavi olarak; eritromisin 500 mg , 4x1, 7 gün veya eritromisin 800 mg, 4x1, 7 gün veya ofl oksasin 300 mg, 2x1, 7 gün veya levofloksasin 500mg, 1x1, 7gün verilebilir. Persistan veya tekrarlayan uretriti olan hastalar tedaviye uymazlarsa veya tedavi almamış seks partneri ile tekrar maruz kaldılarsa başlangıç rejimi ile tedavi edilebilirler. Standart gonokoksik olmayan uretritin ampirik tedavisine yanıt alınmayan hastalarda etkenin U.urealyticum veya M.Genitalium veya T.Vaginalis veya virüsler olabileceği düşünülmelidir.