Tırnağın sert yapısı ve dış etkenlere karşı gösterdiği direnç, sıkı bağlara sahip keratin proteinlerinin oluşturduğu ağımsı fiziksel yapısından kaynaklanamakta. Bu yoğun ağımsı yapı keratin ve diğer moleküller arasında su içeriğini azaltmakta yani tırnakte nem ve suda eriyebilir moleküllerin tırnaktan emilimi azaltmakta. Ancak bu keratin kompleks yapı içerisinde kalan su tırnağın yarı esnek yapısını sağlamakta. Bu yarı esnek yapı bozulmaz yada tırnak su ile uzun sreli temas ettiğinde bile değişmemektedir. 

Tırnak geometrik olarak uzunlamasına ve enlemesine fleksible iki akstan oluşmakta. Bu fleksible yapıda tırnak plağının trınak yatağına bakan kısmının; ventral yüzün en dış kısmı olan dorsal yüzünden daha fleksible olduğunu görmekteyiz. Bu trınağın çabuk kırılmasını engellemekte, tırnağın orta fleksiyonuna, hafif ekstansiyonuna izin vermektedir.

 

Tırnağın en üst yapısı matrixte korneositler tarafından yapıldığı için daha parlaktır. Bu nedenle matrixin etkilendiği; sistemik hastalıklar, kimyasallar ve travmalara ile tınak yüzey parlaklığı kaybolmaktadır.

Tırnak su çerisinde 1 saat bekletildiğinde su emilimi ile ağırlığı % 21 oranında artmakta ve daha esnek hale gelmektedir. 2saat bekletildiğinde esnelik artmakta ancak 2 saattten sonra artık değişim olmamakta. 

Tırnak suda beklediğinde trınağı oluşturan α‐helical yapı bozulmakta bu keratin arasında daha fazla boşluk anlamına gelmekte. Bu boşluğuda su işgal etmektedir. Ancak bu değişimler trınak uç kısmında daha yoğun gözlenmekte çinkü trınak proksimali su içeriği açısından nerede ise doumuş konumdadır.

 

Yapılan çalımalarda tırnağın uzun ekseninin daha dirençli olduğu gösteriliştir.

Mineral yağlar tek başına trınak esnekliğinde etkili değil ancak su ile doyrulmuş tırnakta işe yarayabilmekte. Bu nedenle tırnekte mineral yağlar kullanılacak ise tırnağın ilk olarak 10 dakika ılık suda bekletilerek kullanılmasının daha doğru olduğu düşünülmektedir. 

Tırnağın kolay kırılması problemi onychoschizia olarak tanımlanmakta. Bu problemin tırnağın suyla hidrate olması ve hızla suyun kaybederek kurumasından kaynaklandığı bilinmektedir. Bu nedenle trınakların su ile temasından heme sonra tırnak üzerlerine nemlendiriciler kullanılmalıdır. Tırnak parlatıcıları bu amaçla koruyucu amaçlı kullanılabilir.

Tırnağın aynı deride olduğu gibi yapısal özellikleri ile ilaçalara ve kimyasallarar karşı geçirgenliği önemlidir. Burada temel prensip sistemik ilaçların  tırnak yatağı komşuluğu olan tırnak plağının ventral yüzeyinden alınabildiği, topikal içaların tınak dış yüzeyi olan dorsal yüzeyinden alınabildiği unutulmamalıdır.

Yapılan çalışmalarda tırnağın(aynı derinin en üst tabakası olan st. corneum gibi) hidrofilik-suda çözünen ilaçları ve kimyasalları lipofilik-yağda çözeünenlere göre daha rahat absorbe ettikleri gösterilmiştir.

Bu geçişte tırnak ne kadar hidrate yani suya doymuş ise absorbsiyon  o kadar yüksek olmaktadır. Bı artış 400 katına kadar çıkabilmektedir.

Tırnakta suyun dışında N‐acetyl‐l‐cysteine yada mercaptoethanol da absorbsiyonu arttırmakta.

Tırnağın suyu absorbe etmesi deriye göre 1000 kat daha fazla. Bu nedenle ilaçların tırnak tarafından emilmesi için suda çözünür olmaları son derece önemlidir. Bu özellikleri dışında ilaçların molekül boyutlarıda son derece önemlidir. Büyük oleküler ilaçlar daha az absorbe olmaktadır.

Bu özellikleri olmayan ilaçlar ise trınak yüzeynden emilimlerinin arttırlması için papain, ure ve salisilik asit gibi keratolitikler ile birlikte kullanılmaktadır.

Bazı ilaçların emilimi dimethyl sulfoxide (DMSO) ve ethanolün önceden tırnağa sürülmesi ile arttırılabilmektedir.

Topikal ilaçların düşük pH değerleride emilimi arttırmaktadır.

Başparmak tırnağında ortalam kalınlık  1 mm iken diğer parmaklar 0.6mm dir. Yaş ilerledikçe korneosit hacmi artar ve kalınlık artmaktadır.